MEDYCYNA NATURALNA - FORUM...........................Rodzaju 1:29 Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem!

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

WIĄZÓWKA BŁOTNA

Wiązówka błotna

https://www.youtube.com/watch?v=XUzamY7Mt5I

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: WIĄZÓWKA BŁOTNA

Wiązówka błotna – właściwości lecznicze, zastosowanie, sposób użycia

Źródło: https://www.stolicazdrowia.pl/2568/wiaz … ob-uzycia/

Wiadomość dodana po 01 min 26 s:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wi%C4%85z … %C5%82otna

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: WIĄZÓWKA BŁOTNA

http://rozanski.li/326/wiazwka-filipend … alicylowy/

Wiązówka błotna (ang. Meadowsweet, Queen of the Meadows; niem. Moor-Geissbart, Echtes Mädesüß; Mädesüßkraut ) – Filipendula ulmaria (L.) Maximowicz (Spiraea ulmaria Linne) z rodziny różowatych – Rosaceae dostarcza ziele oraz kwiat – Herba, Flos Spiraeae (Herba et Flos Filipendulae ulmariae). Ziele jest objęte Farmakopeą Europejską 5 natomiast kwiat wiązówki (Mädesüßblüten) przez DAC = Deutscher Arzneimittel Codex z 2004 r. Kwiat wiązówki (tawuły) jest w Farmakopei Szwajcarskiej V i dalszych oraz w Farmakopei Polskiej III.

Do celów leczniczych może być także użyty gatunek: Filipendula vulgaris Moench.

W ogrodach uprawiane są odmiany wiązówki o kwiatach różowych oraz czerwonych.

W ziołolecznictwie wiązówka jest stosowana w leczeniu chorób reumatycznych, przeziębieniowych, choroby wrzodowej, nieżytów układu oddechowego i trawiennego, gorączki. Jest to sprawdzony środek napotny, moczopędny, czyszczący krew, przeciwgorączkowy, przeciwzapalny, przeciwbólowy. Naturalna alternatywa dla syntetycznych salicylanów. Salicylan został wyizolowany po raz pierwszy nie z wierzby (jak się powszechnie sądzi), lecz właśnie z wiązówki. Dlatego też kwas salicylowy nazywał się pierwotnie Acidum spiricicum.

Składniki aktywne:

1). Flawonoidy 3-6%, głównie spiraeosid = spireozyd (glikozyd kwercetyny), kaempferol; DAC wymaga przynajmniej 1,8% flawonoidów w przeliczeniu na hiperozyd.

2. Glikozydy fenolowe: monotropityna = monotropitozyd, spiraein = spireina 0,3-0,5%, dające przy hydrolizie aldehyd salicylowy i salicylan metylu.

3. Olejek eteryczny (PhEur. wymaga przynajmniej 1 ml x kg–1) uwalniający aldehyd salicylowy i salicylan metylu.

4. Garbniki (ellagotaniny) do 20%

5. Enzym gaulteraza rozkładający monotropitin i spiraein.

6. Wolny kwas salicylowy.

7. Wanilina.

8. Heliotropina (bardzo niska zawartość).

Napar – Infusum Ulmariae: 10 g/200 ml wrzącej wody lub mleka; parzyć 20 minut, przecedzić; pić 3 razy dziennie.

Nalewka – Tinctura Ulmariae 1:5 – 10 ml 3 razy dziennie.

Korzystne jest łączenie wiązówki z wierzbą – Salix, topolą – Populus, starzęślą – Gaultheria, bzem czarnym – Sambucus nigra i hakoroślą – Harpagophytum. Mieszanki takie mają silniejsze właściwości przeciwzapalne, przeciwreumatyczne i przeciwartretyczne.

Herbatki z wiązówki zapobiegają obrzękom, zakwasom, bólom i przykurczom mięśni szkieletowych, występującym po dużym wysiłku fizycznym.

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: WIĄZÓWKA BŁOTNA

Wiązówka błotna - Filipendula ulmaria (Rosaceae).

Opis.

Roślina wieloletnia dorastająca do 150 cm wys.; kłącza grube, pokrzywione i rozgałęzione; łodyga kanciasta, w górze rozgałęziona, ulistniona; liście przerywanopierzaste, z wierzchu nagie, ciemnozielone, od spodu białofilcowate; odcinki liści w 2-5 parach, szerokojajowate, brzegiem nierównopiłkowane; kwiaty zebrane w widoczny z daleka baldachokształtny kwiatostan, białe lub żółtawe, pachnące, gęste; owoc -niełupka charakterystycznie skręcona. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Roślina pospolita w całym kraju; rośnie na podmokłych terenach (podmokłe łąki, polany, lasy widne, torfowiska), przy rzekach, stawach, jeziorach, bajorach leśnych i strumieniach, często obok trzciny, tataraku i kosaćca. Inna nazwa wiązówki to tawuła!

Surowiec.

Surowcem jest kwiat (kwiatostan), ziele, sam liść i kłącze wraz z korzeniami - Flos (Inflorescentia), Herba, Folium et Rhizoma Ulmariae (Filipendulae ulmariae vel Spiraeae).

Flos Ulmariae - w sprzedaży w aptekach i w sklepach zielarskich, FP I,II i III.

Liście i ziele zbiera się od maja do lipca, kwiaty - od czerwca do I połowy sierpnia, natomiast kłącza na przedwiośniu, na wiosnę, późnym latem lub w Jesieni. Surowce nadziemne należy wysuszyć w temp. do 40o C, a kłącza - w otwartym piekarniku ogrzanym do temp. 60o C lub przed nim.

Skład chemiczny.

Surowce zawierają flawonoidy (m.in. 4-glukozyd kwercetyny - ok. 10-12%, hiperozyd, avikularynę), olejek eteryczny - ok. 0,2% (składniki: wanilina, aldehyd salicylowy,- 0,2%, salicylan metylu, heliotropina), garbniki - do 12%, izosalicynę, spireozyd - do 1,2%, monotropitozyd — hydrolizujący do estru metylowego kwasu salicylowego, glukozy i ksylozy (ok. 0,1%).

Działanie.

Związki salicylowe i flawonoidy hamują cyklooksygenazę prostaglandynową, dzięki czemu działają przeciwzapalnie i przeciwbólowe. Ponadto tawuła działa przeciwgorączkowo, uspokajająco, napotnie, żółciopędnie, moczopędnie, przeciwreumatycznie, odkażająco, wykrztuśnie, oczyszczająco; reguluje przemianę materii i wypróżnienia, przyśpiesza trawienie, wzmaga wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego.

Wskazania:

bóle różnego pochodzenia (200 ml naparu lub odwaru, albo 1 łyżka nalewki), przeziębienie, gorączka, nieżyt układu oddechowego, moczowo-płciowego i pokarmowego, choroby zakaźne i skórne, stres, bezsenność (wyciągi alkoholowe), kamica moczowa i żółciowa, obrzęki, reumatyzm, dna, zastoje żółci, skurcze jelit i żołądka, biegunka.

Napar: 2 łyżki kwiatów, ziela lub liści zalać 1 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 4-6 razy dz. po 150 ml; niemowlęta ważące 3-4 kg - 5 ml, 5-6 kg - 7 ml, 7-8 kg - 10 ml, 3-4 razy dz. lub w razie potrzeby częściej; dzieci ważące 9-10 kg - 13 ml, 15-20 kg -30 ml, 25-30 kg - 40 ml, 35-40 kg - 50 ml, 45-50 kg - 70-100 ml, 3-6 razy dz.

Odwar: 2 łyżki kłączy lub kwiatów, ziela, liści zalać 1 szkl. wody; gotować 10 minut; odstawić na 15 minut; uzupełnić brakującą ilość wody; przecedzić. Pić jak napar.

Nalewka wiązówkowa - Tinctura Ulmariae: pół szkl. kłączy, ziela lub 1 szkl. kwiatów zalać 300-400 ml wódki lub wina; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 4-6 razy dz. po 10-15 ml w 50 ml wody lub naparu tymiankowego, albo rumiankowego. Stosować zewnętrznie do przemywania chorób skórnych wywołanych przez wirusy i bakterie, np. trądzik młodzieńczy, ropnie, owrzodzenia, opryszczki.

Podczas zażywania przetworów wiązówkowych polecam przyjmować doustnie wit. C w dawce 800-1000 mg/24 h (5 draż. 200 mg).

Rp. Wiązówka - 2 łyżki

Liście gruszy domowej zebrane w czerwcu i wysuszone w temp. 20-40 C (zawierają dużo, bo nawet 4% arbutyny) - 2 łyżki

Ziele wrzosu - 1 łyżka

Liść mącznicy lub borówki - 1 łyżka

Ziele nawłoci - 1 łyżka

Liść brzozy - 1 łyżka (lub Jej kora, gałązki)

Liść pokrzywy - 1 łyżka

Korzeń omanu - 1 łyżka.

Wymieszać. Przyrządzić l dawkować Jak napar z wiązówki. Wskazania: stany zapalne i zakażeniowe układu moczowo-płciowego (nerek, dróg moczowych, cewki moczowej), kamica moczowa, skąpomocz, obrzęki, reumatyzm, dna, zatrucia.

http://www.rozanski.ch/fitoterapia3.htm