MEDYCYNA NATURALNA - FORUM...........................Rodzaju 1:29 Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem!

Nie jesteś zalogowany na forum.

Ogłoszenie

Witam serdecznie wszystkich gości.

#1 2018-05-18 10:21:06

Zibi
Administrator
Dołączył: 2018-05-04
Liczba postów: 1,232
Windows 7Firefox 59.0

LEN ZWYCZAJNY

2. Len – wartość odżywcza
Prozdrowotne właściwości nasion lnu zwyczajnego wynikają z zawartych w nim składników, których jest całe mnóstwo. Siemię lniane zawiera w sobie szereg witamin, w tym E, C oraz te z grupy B (B1, B2, B3, B5, B6, B9, czyli kwas foliowy). Należy jednak zwrócić uwagę, że w nasionach przetworzonych ich zawartość będzie niższa. Len jest źródłem takich składników mineralnych jak wapń, magnez, fosfor, miedź, cynk. Wymieniony w nasionach lnu fosfor jest składnikiem fosfolipidów, wśród których dominuje lecytyna.

Z żywieniowego punktu widzenia jednymi z cenniejszych składowych lnu są kwasy tłuszczowe z rodziny omega-3, z których dominującym w nasionach jest kwas alfa-linolenowy (ALA). Przy kwasach omega-3 zwraca się uwagę także na ich stosunek do kwasów z rodziny omega-6. W lnie wynosi on 0,3:1 i jest on odpowiedni w stosunku do ogólnie zalecanego (1:4). W lnie tłuszcze ogółem stanowią 35–40%. Wśród nich są również kwasy jednonienasycone (oleinowy, linolowy) oraz stanowiące mniejszość nasycone (palmitynowy, stearynowy).

Nasiona lnu są źródłem białka, które wartością biologiczną porównywalne jest do nasion soi. Aminokwasem ograniczającym w siemieniu jest lizyna, którą dostarczają np. produkty mleczne. W lnie zwyczajnym zawarte są duże ilości błonnika pokarmowego zarówno we frakcji rozpuszczalnej (pektyny, gumy, śluzy), jak i nierozpuszczalnej (celuloza, ligniny). Lignany zawarte w siemieniu wykazują właściwości antyoksydacyjne, a także pełnią rolę fitoestrogenów.

3. Len – właściwości zdrowotne i lecznicze
Pierwsze wzmianki o wykorzystaniu nasion lnu w celach leczniczych pochodzą już z VI wieku p.n.e. Opisują one stosowanie nasion przez medyków w Grecji i Rzymie w takich schorzeniach jak zapalenia błon śluzowych, biegunki oraz bóle zlokalizowane w podbrzuszu. Dawne ludy słowiańskie stosowały len do leczenia wrzodów, zgagi a także do pozbycia się „robaków”. W tych dolegliwościach wykorzystywany był przede wszystkim olej. Obecnie w nasionach lnu zauważa się wiele prozdrowotnych właściwości, które pozwalają na jego wykorzystanie w różnych schorzeniach.

Hormony płciowe
Ze względu na zawartość lignanów nasiona lnu powinny znaleźć się w diecie osób z zaburzeniami dotyczącymi poziomu hormonów płciowych. Związki te wspomagają regulację stężenia estrogenów zarówno przy ich nadmiernych ilościach, jak i niedoborach. Dzięki temu godne zainteresowania jest ich zastosowanie w profilaktyce nowotworów hormonozależnych (jak np. rak piersi czy jajnika).

Siemię lniane może również wpływać na złagodzenie dolegliwości w trakcie menopauzy (m.in. uderzenia gorąca), jak i w okresie pomenopauzalnym. Szczególnie zaleca się włączenie go do diety osobom, które źle znoszą lub nie mogą zastosować hormonalnej terapii zastępczej. Lignany zastępują poniekąd działanie estrogenów w gospodarce wapniowo-fosforanowej organizmu, szczególnie jeśli chodzi o wpływ na mineralizację kośćca. To pozwala określać je związkami wykazującymi działanie ochronne przed rozwojem osteoporozy po menopauzie.

Gospodarka węglowodanowa
Wykazano, że siemię lniane zmniejsza ryzyko rozwoju cukrzycy, a także wpływa korzystnie na poziom cukru we krwi u osób z już rozpoznaną chorobą. W badaniach dodatek nawet 10 g zmielonych nasion siemienia powodował istotne obniżenie stężenie glukozy na czczo, glikemii poposiłkowej, a także tzw. hemoglobiny glikowanej (wskaźnik ten obrazuje średnią glikemię z ostatnich 3 miesięcy).

Wspomaganie odchudzania
Dzięki wysokiej zawartości błonnika pokarmowego dodatek siemienia lnianego w diecie osób odchudzających się może w znacznym stopniu ułatwić walkę z nadprogramowymi kilogramami. Błonnik bowiem zwiększa uczucie sytości, dzięki czemu może zahamować chęć podjadania między posiłkami. Ciekawych wniosków dostarczają jedne z badań przeprowadzonych na zwierzętach. Wskazuje się, że wysoka zawartość kwasu ALA miała wpływ na podwyższenie stężenia jednego z hormonów, który ma wpływ na odczuwanie głodu i sytości. Mowa o leptynie, która pośrednio oddziałuje na hamowanie apetytu.

Prawidłowa praca jelit i osłona układu pokarmowego
Dzięki wysokiej zawartości błonnika len wspomaga prawidłową pracę jelit. Właściwości wiązania wody wpływają na zwiększenie objętości formowanego stolca, a dzięki czemu len reguluje częstość wypróżnień. Zalecany jest przede wszystkim osobom ze skłonnościami do zaparć. Jego forma częściowo odtłuszczona i grubo mielona może być stosowana także u osób z zespołem jelita nadwrażliwego (ang. Irritable Bowel Syndrome, IBS) w postaci zaparciowej.

Ze względu na wysoką zawartość śluzów połączenie nasion lnu z wodą powoduje ich pęcznienie oraz wytworzenie charakterystycznego „kleiku”. Śluzy wykazują właściwości powlekające, dzięki czemu mogą być stosowane jako osłona podczas stosowania antybiotyków, a także w schorzeniach układu pokarmowego.

Choroby nowotworowe
Jak wspomniano wcześniej, dodatek siemienia może zmniejszać ryzyko rozwoju nowotworów, których podłożem są wysokie poziomy hormonów płciowych. Ze względu na zawartość związków antyoksydacyjnych siemię lniane jest polecane przez Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) w profilaktyce antynowotworowej. Jednak korzystny wpływ zauważa się także u osób z już zdiagnozowaną chorobą nowotworową. W badaniach na modelach zwierzęcych dodatek oleju lnianego do diety wpływał na zmniejszenie rozrostu guzów nowotworowych. W badaniach stosowano również odpowiednie leki, a dodatek oleju z lnu zwiększał korzystne efekty leczenia. Jednocześnie zauważa się obniżający wpływ siemienia na stężenie tzw. insulinopodobnego czynnika wzrostu (ang. insulin-like growth factor 1). Jego podwyższony poziom skorelowany jest z częstszą zachorowalnością na nowotwory jelita grubego oraz trzustki. Stąd domniemanym efektem dodatkowym płynącym z zastosowania siemienia w diecie jest przeciwdziałanie powyższym chorobom.

Choroby układu krążenia
Dobroczynnego działania lnu w profilaktyce chorób serca upatruje się przede wszystkim w zawartości omega-3. Należy jednak zaznaczyć, że znajdujący się w nasionach lnu kwas stanowi prekursor innych kwasów omega-3 (EPA – eikozapentaenowego oraz DHA – dokozaheksaenowego), które wykazują wiele korzystnych właściwości. W dalszym ciągu konieczne jest przeprowadzenie badań nad działaniem ALA bez konwersji na organizm człowieka. Dotychczasowo zauważono już, że jego spożycie wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem pierwszego i ponownego zawału mięśnia sercowego. W badaniach obniżeniu ulegała produkcja cytokin, które są cząsteczkami zwiększającymi stan zapalny. Ten z kolei towarzyszy wielu chorobom przewlekłym. Dodatkowo działanie protekcyjne ma również błonnik pokarmowy zawarty w siemieniu. Jego frakcja rozpuszczalna wiąże kwasy żółciowe, w których zawarty jest cholesterol, i tym samym powoduje ich wydalenie z organizmu. W badaniach zwraca się uwagę na wpływ spożywania lnu na redukcję poziomu cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL oraz trójglicerydów. Korzystny wpływ siemię ma także na ciśnienie tętnicze krwi.

4. Len – zastosowanie
Len zwyczajny do lat 90. XX wieku wykorzystywany był przede wszystkim przez przemysł papierniczy oraz płócienny. Jednak aktualnie, w związku z rozwojem dietetyki oraz wzrostem świadomości żywieniowej, konsumenci zaczęli doceniać jego korzystne właściwości w szerszej skali. Zastosowanie lnu zależy w głównej mierze od części rośliny, która ma stanowić surowiec. Łodygi dzięki swojej wytrzymałej i twardej strukturze dobrze nadają się do pozyskania włókien. Nasiona z kolei mogą być wykorzystane do wytworzenia oleju, który ma żółtawe zabarwienie oraz lekko gorzki posmak. Taki olej uzyskany w wyniku tłoczenia na zimno ma zastosowanie kulinarne i lecznicze. Warto wspomnieć o diecie dr Budwig, której podstawą jest m.in. właśnie olej lniany. Poza przemysłem spożywczym len jest stosowany także jako pasza dla zwierząt hodowlanych. Z jego właściwości korzysta również przemysł chemiczny. W tym przypadku tłoczy się olej na gorąco i z jego dodatkiem pozyskuje się farby, pigmenty, kit i inne produkty. W kosmetyce olej lniany stanowi składnik m.in. pomadek do ust.

5. Len – sposoby użycia
Nasiona lnu można spożywać w postaci surowej, można mieszać je z jogurtem lub posypać nimi kanapkę lub sałatkę. Bardzo często zalewa się nasiona gorącą wodą i pozostawia do wytworzenia naparu. Warto wraz z nim zjadać całe nasionka. Jeśli chcemy używać nasion zmielonych, najlepiej przygotować je samodzielnie. Dobrze jest zmielić nasiona tuż przed ich spożyciem. Zawarte w lnie tłuszcze szybko ulegają utlenieniu, stąd kupienie lnu już w formie zmielonej zdecydowanie obniża jego wartość.

Len w postaci oleju powinien być stosowany na zimno. Dodanie go do potrawy przed obróbką termiczną spowoduje, że w jej trakcie straci wiele na wartości. Można zmieszać olej z drobno posiekaną cebulką lub zmiażdżonymi ząbkami czosnku. Taka mieszanka idealnie będzie pasować np. do białego twarogu. Korzystnie jest stosować go również po prostu jako dodatek do sałatek, surówek czy sosów sałatkowych.

Ważne jest także, by nasiona spożywać z umiarem. W lnie znajdują się bowiem związki cyjanowe, które w nadmiarze mogą powodować zatrucia. Przypadki takie zdarzają się jednak niezwykle rzadko.

Len zwyczajny to nasiona o wielu walorach prozdrowotnych. Doceniane były już w starożytności, a obecnie zainteresowanie ich spożyciem wciąż rośnie. Warto zastosować len jako dodatek w codziennych posiłkach i cieszyć się lepszym zdrowiem na długie lata.



Bibliografia
Bartkowski L., Nasiona lnu – naturalne źródło zdrowia i urody, „Chemik” 2013, 67, 3, 186–191.
Wawryka J., Teodorczyk A., Zdrojewicz Z., Zastosowanie Lecznicze Siemienia Lnianego, „Medycyna Rodzinna” 2017, 20(1), 41–47.
Bernacchia R., Preti R., Vinci G., Chemical Composition and Health Benefits of Flaxseed, „Austin Journal of Nutrition and Food Sciences” 2014, 2(8):1045, 1–9

Za:
http://www.fabrykasily.pl/diety/len-wla … gL1xPD_BwE

Offline

#2 2018-05-22 08:53:05

Zibi
Administrator
Dołączył: 2018-05-04
Liczba postów: 1,232
Windows 7Firefox 60.0

Odp: LEN ZWYCZAJNY

Len zwyczajny - Linum usitatissimum (Linaceae).

Opis.

Roślina jednoroczna dorastająca do 60 cm wys.; korzeń cienki, wiązkowy; łodyga prosta, w górze rozgałęziona; ulistnienie skrętoległe; liście lancetowatopodłużne, zaostrzone, całobrzegie, z trzema wiązkami przewodzącymi; kwiaty jasnoniebieskie lub białe; działek kielicha i płatków korony 5; pręcików 10; słupek 1 pięciokomorowy, niebiesko zabarwiony; owoc - torebka; nasiona płaskie, lśniące, brunatne lub brązowe, eliptyczne. Kwitnie od czerwca do lipca. Roślina uprawiana.

Surowiec.

Surowcem farmakopealnym jest nasienie - Semen lini, FP I, II, III, IV i V. W sklepach zielarskich i w aptekach sprzedawane jest po 150, 200, 250, 300 g. Dostępny jest także olej lniany (Oleum Lini; firma Olej Elbląg) – fl. 400, 800 g. Olej lniany sprzedają także rolnicy na targowiskach miejskich.

Skład chemiczny.

Nasiona zawierają śluzy - do 6% (zbudowany z kw. galakturonowego, z ramnozy, galaktozy, arabinozy i ksylozy), glikozyd linamarynę - ok. 1,5%, linamarazę - enzym rozkładający llnamaryrę do kwasu cyjanowodorowego, acetonu i glukozy; substancja niepożądana!; zostaje uaktywniona po rozdrobnieniu nasion); olej - do 40%, białka - ok. 25%, węglowodany - ok. 12%, sitosterol - 41%, kampesterol - 26%, cykloartenol - 9%, cholesterol - 2%, N-amino-D-prolinę (powstałą z linatyny występującej w niedojrzałych nasionach; substancja niepożądana), linkafeinozyd.

Olej lniany - Oleum Lini (FP) składa się z glicerydów kwasów tłuszczowych nienasyconych: oleinowego, linolenowego, linolowego.

W nasionach lnu można jeszcze znaleźć fenolokwasy (kw. n-oksybenzoesowy, kw. ferulowy, kw. kawowochinowy, kw. n-kumarynowy, kw. neochlorogenowy, kw. wanilinowy), pochodne apigeniny i luteoliny.

Działanie.

Siemię lniane nie rozdrobnione działa łagodnie przeczyszczająco; napary z nasion osłaniająco, przeciwzapalnie i przeciwkaszlowo. Zewnętrznie jako rozgrzewające i łagodzące ból kataplazmy (zmielone w młynku do kawy nasiona zalewa się wrzącą wodą, gorącą miazgę zawija się w gazę, używa na kompresy, które utrzymują równomierną temperaturę przez około 1 godz.; doustnie można stosować tylko całe nasiona!). Podobnie przyrządza się maseczki kosmetyczne. Papkę z siemienia lnianego (zmielonego) nakłada się na twarz, szyję i dekolt na około 20-30 minut, po czym zmywa w naparze z rumianku (lub Azulan -1 łyżka na 1 l wody). Maseczka z lnu ma szczególne znaczenie dla skóry spękanej, zniszczonej, pomarszczonej, z ogniskami zapalnymi i z licznymi wągrami oraz pryszczami.

Można też sporządzić mocny napar z nie rozdrobnionych nasion (1 łyżka surowca na 100 ml wody wrzącej). W naparze zmaczać płachty waty lub gazy i nakładać na skórę na 30 minut; następnie zmyć skórę tym naparem i pozostawić do wyschnięcia.

Suchą skórę po maseczce należy natłuścić środkiem odżywczym, przyśpieszającym regenerację naskórka, przeciwzapalnym, a zarazem dobrze natłuszczającym i nawilżającym. Takim środkiem jest niewątpliwie Linomag - krem lub maść, krem aloesowy według naszej receptury, krem (maść) żywokostowy, krem babkowy i krem (maść) nagietkowy. Linomag zawiera dehydrogenizowane kwasy tłuszczowe z grupy wit. FF, wspaniale pielęgnujące skórę i wargi. Warto dodać, iż Linomag w swym składzie zawiera również Lanolinę, Eucerynę - bardzo szlachetne podłoża.

Na chore, opuchnięte i zmęczone oczy robić 10 minutowe okłady z naparu lnianego (np. podczas maseczki).

Kleik z siemienia lnianego można podawać dzieciom.

Olej lniany zażywany doustnie działa osłaniająco, odżywczo, przeciwzapalnie, regenerująco na nabłonek, żółciopędnie, rozkurczowo; zapobiega kamicy żółciowej i reguluje wypróżnienia. Dostarcza witaminę FF. Zapobiega miażdżycy. Wzmaga odporność organizmu na choroby.

Olej lniany zastosowany na skórę działa przeciwzapalnie, rozmiękczająco, przyspiesza regenerację naskórka i skóry właściwej, usuwa wągry, udrażnia gruczoły łojowe, likwiduje bakterie trądzikotwórcze.

Wskazania: choroba wrzodowa, miażdżyca naczyń, zmniejszenie odporności organizmu (odporność zwiększają kw. tłuszczowe omega-3 zawarte w nasionach, zmniejszają one też poziom cholesterolu we krwi), cukrzyca, zaparcia, zapalenie gardła, chrypka, kaszel, nieżyt żołądka i jelit, nadkwaśność treści żołądkowej, zgaga, stany zapalne jelit, żołądka, dwunastnicy i przełyku, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie pęcherza moczowego, hemoroidy, ostra biegunka.

Macerat – Maceratio Lini: 3 łyżki nasion zalać 1 szkl. wody o temp. pokojowej, przykryć i odstawić na 6-8 godzin; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100-200 ml; niemowlęta (3-6 kg) - 1-2 łyżki; dzieci w wieku: 1-3 r. ż. - 30 ml, 4-6 r. ż. - 50 ml, 7-10 r. ż. - 70 ml, 11-15 r. ż. - 100-150 ml, 3-4 razy dz. Dzieciom nie podawać doustnie nasion, lecz czysty macerat.

Napar: 2 łyżki nasion zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić (można wypić wraz z nasionami, podobnie jak i w przypadku maceratu). Pić jak macerat.

Niekiedy robi się choremu doodbytniczą lewatywę z maceratu lub naparu przy zapaleniu odbytu, zapaleniu esicy, niemożności wypróżnienia się oraz przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Wpuszcza się 100-200 ml i więcej maceratu lub naparu, zależnie od tego ile płynu jelita przyjmą. Macerat lub napar przed wprowadzeniem do odbytu musi być podgrzany do temp. 36-38°C.

Substancje śluzowe zawarte w nasionach lnu pokrywają błony śluzowe żołądka i jelit tworząc warstwę izolacyjną ochraniającą je przed drażniącymi bodźcami i hamującą ich funkcje wydzielnicze.

Rp.

Napar z siemienia lnianego - 100 ml

Odwar z korzeni babki - 100 ml

Płyny wymieszać i wypić; stosować 1-4 razy dz.; można podawać niemowlętom (1-2 łyżki kilka razy dz.). Warto używać do lewatyw.

Wskazania: choroba wrzodowa, zgaga, zaparcia, ostra drażniąca biegunka, chrypka, stany zapalne przełyku, żołądka, dwunastnicy i jelit, hemoroidy, kaszel.

Zewnętrznie do okładów: rany, choroby oczu, oparzenia, opuchlizny, rozpadliny skórne, suchość skóry, ropnie, czyraki, spierzchnięte wargi; do celów kosmetycznych. Wywiera działanie ochronne, powlekające, pojędrniające, przeciwzapalne, wygładzające, wybielające, oczyszczające).

Rp.

Napar z siemienia lnianego - 100 ml

Odwar z korzenia żywokostu - 100ml

Odwar z korzenia lukrecji - 100 ml

Napar z kozieradki - 100 ml

Płyny wymieszać. Pić 2-4 razy dz. po 100 ml lub (i) stosować do wlewów doodbytniczych (100-200 ml o temp. 38°C). Lek można podawać dzieciom.

Wskazania: choroba wrzodowa, stany zapalne i zakażeniowe przewodu pokarmowego, kaszel, chrypka, zgaga, zaparcia, guzki krwawnicze odbytu, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, bolesne oddawanie kału, zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli.

Rp.

Napar z siemienia lnianego - 100 ml

Napar z glistnika - 100 ml

Odwar z korzenia babki - 100 ml

Napar z goździków - 100 ml

Płyny wymieszać. Stosować do lewatyw doodbytniczych w ilości

100-200 ml o temp. 38o C.

Wskazania: stan zapalny esicy, odbytu, bolesne oddawanie kału, guzki krwawnicze, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zaparcia.

Powyższa lewatywa działa znieczulająco, przeciwbólowo, rozkurczowo, powlekająco, odkażająco, przeciwzapalnie, przeczyszczająco i przeciwgnilnie.

Olej lniany zażywać 1-2 razy dz. po 1 łyżce. W leczeniu zewnętrznym stosować kilkugodzinne (zmieniane) okłady z gazy nasączonej ciepłym olejem. Można także stosować do lewatyw przy ostrych zaparciach i zapaleniu odbytu.

http://www.rozanski.ch/fitoterapia2.htm

Offline

#3 2020-07-10 20:48:13

Zibi
Administrator
Dołączył: 2018-05-04
Liczba postów: 1,232
WindowsChrome 83.0.4103.116

Odp: LEN ZWYCZAJNY

Olej z lnu złotego- produkcja i właściwości

https://www.youtube.com/watch?v=2MQklF-9z3E

Offline

Użytkowników czytających ten temat: 0, gości: 1
[Bot] claudebot

Stopka

Forum oparte na FluxBB

Darmowe Forum
aspirerpg - solutionteam - edukacjanaturalnadziecka - polskitruckgry - fortest