MEDYCYNA NATURALNA - FORUM...........................Rodzaju 1:29 Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem!

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

BUKWICA LEKARSKA

Bukwica lekarska – Betonica officnalis

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bukwica_z … lis_kz.jpg

Bukwica lekarska – Betonica officnalis L. (=Stachys officinalis (Linne) Trev.) jest rośliną wieloletnią dość pospolitą w Polsce. Jest zaliczana do rodziny wargowych – Labiatae. Rośnie na wzgórzach, polanach, łąkach, pastwiskach. Surowcem jest ziele – Herba Betonicae. Ładnie wygląda w uprawie, szczególnie w skupiskach. Należy do moich ulubionych roślin leczniczych, stosowanych zresztą od starożytności

Ziele bukwicy zasobne jest w betainy – ok. 0,5% (stachydryna, betonicyna, turycyna), fenolokwasy (rozmarynowy, cynamonowy, kawowy, ferulowy, syryngowy, wanilinowy, p-kumarowy, p-hydroksybenzosowy, chlorogenowy), depsydy, garbniki (ok. 15%), gorycze, cholinę, irydoidy (harpagozyd). Skład chemiczny bukwicy nie jest poznany. Ciekawostka są fenyloetanoidy (akteozyd, forsycjozyd B, leukosceptozyd B, betoniozydy A-E, kampneozyd II), olejek eteryczny.

Bukwica hamuje biegunki i bolesne skurcze towarzyszące nieżytom żołądka i jelit. Jest pomocna w terapii nieżytu układu oddechowego, likwiduje stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej i gardła. Przy zastosowaniu na błony śluzowe i skórę wpływa ściągająco, przeciwbakteryjnie, gojąco i przeciwzapalnie. Działa przeciwbólowo. Posiada składniki przeciwreumatyczne i przeciwartretyczne oraz przeciwzapalne na stawy i mięśnie. Nalewka z bukwicy (Tinctura Betonicae 1:3, 100 g ziela świeżego lub suchego rozdrobnionego na 300 ml alkoholu 40% lub wina wytrawnego, macerować 14 dni, przefiltrować; dawka 5 ml nalewki sporządzonej na wódce lub mały kieliszek na winku) i mocny napar (2 łyżki na szklankę wrzątku – 1 szklanka wypita 1-2 razy dziennie) działa uspokajająco i przeciwnerwicowo. 1-2 łyżeczki ziela na filiżankę wrzątku, 3 razy dziennie po filiżance naparu to dawka przeciętna w leczeniu lekkich stanów podniecenia nerwowego, zaburzeń trawiennych i zapalenia gardła (dodatkowo płukanki).

Dawniej bukwicę używano w leczeniu dychawicy oskrzelowej, padaczki, zaflegmienia płuc, żółtaczki, zaburzeń trawiennych, bólu głowy i gośćca. Zewnętrznie do okładów przy zwichnięciach i uderzeniach (krwiaki, obrzęk). Najlepiej sprawdzają się okłady z mocnego naparu lub z papki ze świeżego ziela, ponadto z wyciągu octowego (100 g ziela na 300 g octu spożywczego, po tygodniu przefiltrować, rozcieńczać z wodą 1:1, okłady kilkudziesięciominutowe na obolałe stawy i miejsca uderzone, opuchnięte, z wylewami).

W XVIII i XIX wieku liście i kwiaty bukwicy były składnikiem herbatek wykrztuśnych przy nieżytach układu oddechowego. W dawnych wiekach był to lek oficjalny, ceniony i bardzo popularny w medycynie ludowej i oficjalnej.

https://rozanski.li/813/bukwica-lekarsk … medycynie/

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: BUKWICA LEKARSKA

Bukwica lekarska - Betonica officinalis (Labiatae)

Opis

Łodyga wzniesiona, zwykle pojedyncza, odstające, szorstko owłosiona; liście podłużnie jajowate, u nasady sercowate, tępe, brzegiem karbowane, owłosione lub nagie; liście dolne - długoogonkowe; liście górne - krótkoogonkowe; ulistnienie równoległe; kwiatostanem jest szczytowy nibykłos, w dolnej części przerywany, w postaci skupionych, gęstych nibyokółków; korona jasnopurpurowa, omszona; rurka korony bez pierścienia włosków, kutnerowato owłosiona; kielich o długich, płaskich ząbkach; pręciki nie odgięte, z pylnikami rozchylonymi pod kątem ostrym. Roślina wieloletnia dorastająca do 90 cm wys. Kwitnie od lipca do września. Występuje w lasach, w zaroślach, na śródleśnych łąkach okresowo wilgotnych, na brzegach polan, leśnych dróg i łąkowych; lubi gleby żyzne, humusowe, choć nie zawsze na takich rośnie.

Surowiec

Surowcem są liście lub po prostu całe ziele - Folium et Herba Betonicae. Liście zbiera się pod koniec wiosny i w początkach lata. Ziele zbiera się przed lub w czasie kwitnienia. Oba surowce suszy się w temp. do 40o C.

Skład chemiczny

Ziele i liście zawierają garbniki - do 15%, cholinę, gorycze, olejek eteryczny, betainy, kwasy, sole, witaminę C, irydoid, żywice, alkaloidy oraz flawonoidy.

Betainy - czwartorzędowe, amoniowe sole wewnętrzne aminokwasów; przez niektórych naukowców uważane za witaminy; działają żółciopędnie, żółciotwórczo i lipotropowo.

Działanie i zastosowanie

Wyciągi z bukwicy działają wykrztuśnie, przeciwbiegunkowo, przeciwreumatycznie, odkażająco, moczopędnie, żółciopędnie, uspokajająco; regulują przemianę materii i trawienie.

Wskazania: kaszel, wyczerpanie nerwowe, zaburzenia trawienia, nieżyty jelit i żołądka, choroby wątroby i pęcherzyka żółciowego, bóle głowy, nieżyty układu oddechowego.

Napar: 2-3 łyżki ziela zalać 2 szkl. wrzącej wody; parzyć 20 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 150-200 roi; niemowlęta ważące 3 kg -6 ml, 4 kg - 8 ml, 5 kg - 10-11 mi, 7 kg - 15 ml, 3-4 razy dz.; dzieci ważące 10 kg - 21 ml, 15 kg - 32 ml, 24 kg - 51 ml, 32 kg - 68 ml, 42 kg - 90 ml, 54 kg - 115 ml, 3-4 razy dz.

Intrakt: pół szkl. świeżego mielonego ziela zalać 400 ml gorącej wódki; macerować 10 dni; przefiltrować. Zażywać 3 razy dz, po 1 łyżce w 50 ml wody. Z suchego ziela można przyrządzić nalewkę, ale ma ona kiepskie działanie lecznicze.

Alkoholmel Betonicae: do 100 ml intraktu wlać 100 ml miodu, dodać cynamonu i soku z cytryny, wymieszać. Zażywać 3-4 razy dz. po 1 łyżce. Dzieciom podawać 1-2 łyżeczki tego środka, działającego wykrztuśnie i wzmacniająco, a w dawce 2 łyżek - uspokajająco.

Syrop bukwicowy - Sirupus Betonicae: 1 szkl. zmielonego świeżego ziela zalać 200 ml wody: gotować 5 minut; odstawić na 30 minut; przecedzić. Do wywaru wlać 100 ml miodu, sok z jednej małej cytryny i wsypać dodatkowo 100 ml cukru (pół szkl.), wymieszać wszystko razem. Zażywać kilka razy dz. po 1-2 łyżki na wzmocnienie w chorobach zakaźnych. Wywar ze świeżego ziela można pić też kilka razy dziennie jako środek moczopędny (po 150-200 ml).

Miód bukwicowy: świeże ziele przemielić przez maszynkę do mięsa; na każdą 1 łyżkę czubatą masy roślinnej dać 1 łyżkę miodu i 1 łyżeczkę alkoholu lub gliceryny; wymieszać. Zażywać 3 razy dz. po 1 łyżce.

Przetwory ze świeżego ziela są o wiele wartościowsze niż z suszu!.

http://www.medycynanaturalna.mojeforum. … d=585#p585