MEDYCYNA NATURALNA - FORUM...........................Rodzaju 1:29 Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem!

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

DZIURAWIEC

Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny dziurawcowatych. Występuje naturalnie w Europie, zachodniej Azji, północnej Afryce. Zawleczony został do Ameryki Północnej i Południowej, południowej Afryki, Australii i Nowej Zelandii, Japonii.
Zastosowanie

Roślina lecznicza – jedno z najbardziej znanych ziół, szeroko stosowane w ziołolecznictwie
Surowiec zielarski: Ziele dziurawca (Herba Hyperici) – zbiera się i suszy kwiatostany. Zawiera czerwony barwnik hyperycynę, pseudohypericynę, flawonoidy (rutyna, kwercetyna), hiperozyd, bakteriobójcze garbniki, witaminy A i C oraz olejek eteryczny.
Działanie: Zmniejsza objawy łagodnej formy depresji (hamuje rozkład neurotransmiterów w mózgu, hamuje również monoaminooksydazę (MAO) i działa jako inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny). Pomaga przy lekkiej bezsenności, a także przy migrenie. Ma działanie żółciopędne, żółciotwórcze, pobudzające trawienie, przeciwzapalne i dezynfekcyjne (może być stosowany zewnętrznie na rany i do płukania gardła)
Ostrzeżenia: podczas stosowania dziurawca należy unikać światła słonecznego[5] (hiperycyna może spowodować reakcje fototoksyczne). Zdecydowanie nie zalecany dla osób o jasnej karnacji skóry lub ze zmianami skórnymi[potrzebny przypis].
Interakcje z lekami: nie należy spożywać preparatów z dziurawca podczas stosowania doustnych tabletek antykoncepcyjnych[5]. Nasila działanie przeciwzakrzepowe antagonistów witaminy K (acenokumarol, warfaryna). Nie należy przyjmować z innymi lekami przeciwdepresyjnymi (MAOI, SSRI) oraz z dekstrometorfanem, podczas suplementacji tryptofanem i 5-HTP. Może powodować to potencjalnie śmiertelny zespół serotoninowy[potrzebny przypis].
W handlu dostępne są: zioła do zaparzania, nalewka z ziela dziurawca, tabletki. Dziurawiec wchodzi w skład licznych mieszanek ziołowych i preparatów złożonych.
Przyrządzanie: Nalewka z ziela dziurawca – 100 g ziela dziurawca zalać 500 g spirytusu i odstawić na 7 dni. Po tym okresie przecedzić i wycisnąć przez gazę. Wewnętrznie stosować 2 razy dziennie po 1 łyżeczce na pół szklanki wody w chorobach wątroby, przewodu pokarmowego i układu żółciowego. Zewnętrznie stosuje się do nacierania w bólach stawowych.
W rolnictwie, masowo występując na łąkach obniża jakość siana. Czerwony barwnik zawarty w kwiatach barwi mleko krów żywiących się takim sianem. Także negatywnie wpływa na zwierzęta o jasnej skórze, wywołując uczulenie na światło. Zwierzęta karmione paszą z dużą ilością dziurawca mogą cierpieć na stany zapalne skóry.
Stosowany również jako roślina dekoracyjna. Nadaje się w ogródkach ziołowych lub sadzony na np. rabatach bylinowych. Przydatny w silnie nasłonecznionych miejscach.

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: DZIURAWIEC

Właściwości i zastosowanie dziurawca. Przepis na napar z dziurawca

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/d … 39851.html
Dziurawiec zwyczajny, zwany także zielem świętojańskim, to bylina porastająca łąki, polany, widne zarośla, zbocza, skraje lasów. Dziurawiec jest jednym z najpopularniejszych i najczęściej używanych ziół o wszechstronnym działaniu.

Dziurawiec zwyczajny (łac. Hypericum perforatum) to roślina, która swoje właściwości lecznicze zawdzięcza kilku substancjom - hyperycynie (czerwonemu barwnikowi), która jest flawonoidem, działającemu moczopędnie hyperozydowi, rutynie i kwercetynie, które uszczelniają naczynia włosowate, działającym przeciwbiegunkowo i bakteriostatycznie garbnikom oraz posiadającej właściwości antybiotyczne hyperforynie. Ponadto dziurawiec zawiera olejki eteryczne, żywice, kwasy organiczne, pektyny, cholinę, sole mineralne, cukry, witaminy A i C.
Dziurawiec w chorzeniach dróg żółciowych i żołądka

Współczesna fitoterapia poleca stosowanie dziurawca w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych, zastoju żółci w pęcherzyku żółciowym, początkowych objawach kamicy żółciowej oraz osłabieniu czynności wątroby.

Zaleca się go też w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka i jelit, zmniejszonym wydzielaniu soku żołądkowego, braku apetytu, zgadze, wzdęciach, wiatrach, biegunce i bólach brzucha, gdyż ma działanie rozkurczające na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.

Aby pozbyć się dolegliwości żołądkowych, należy przygotować napar z dziurawca. Wystarczy łyżkę ziela wsypać do szklanki, zalać wrzącą wodą i pozostawić pod przykryciem do naparzenia na 15 minut. Pić 1/2 lub 2/3 szklanki 2-3 razy dziennie po jedzeniu (jako środek rozkurczowy) lub przed posiłkiem (jako środek pobudzający wydzielanie soków trawiennych, żółciopędny).
Dziurawiec w kamicy moczowej

Przetwory z ziela dziurawca w medycynie naturalnej wykorzystuje się również w zmniejszonym wydalaniu moczu oraz w kamicy, niezależnie od umiejscowienia złogów i rodzaju kamicy moczowej, a także w skazie moczanowej. Dziurawiec swoje moczopędne właściwości zawdzięcza flawonoidom, a zwłaszcza substancji o nazwie hiperozyd. Dzięki nim dziurawiec zwiększa o 15 do 30 proc. dobową ilość wydalanego moczu.

Hiperycyna barwi napar z dziurawca na czerwono i zwiększa wrażliwość na światło słoneczne, dlatego przyjmując preparaty zawierające dziurawiec należy unikać przebywania na słońcu (szczególnie latem), by nie ulec poparzeniom i porażeniu słonecznemu.
Dziurawiec działa uspokajająco i przeciwdepresyjnie

Dziurawiec wykazuje działanie uspokajające, w związku z tym stosuje się go w stanach wyczerpania nerwowego, niepokoju, zaburzeniach równowagi nerwowej. Dziurawiec stosuje się także w zaburzeniach psychowegetatywnych i stanach depresyjnych. Można go również zastosować u dzieci, które moczą się w nocy, mają lęki nocne.

Swoje działanie uspokajające i przeciwdepresyjne zawdzięcza dziurawiec zawdzięcza hyperycynie. Jak wynika z badań, substancja ta hamuje rozkład neuroprzekaźników (serotoniny), których niedostateczna ilość w organizmie daje objawy złego nastroju, lęku, przygnębienia. Jednak herbatki z dziurawca nie pomogą w leczeniu depresji, gdyż hyperycyna nie rozpuszcza się w wodzie. W kuracji przeciwdepresyjnej stosuje się standardowe preparaty na bazie dziurawca, które można kupić w aptekach. Warto wiedzieć, że wyciągi z dziurawca mają podobną skuteczność co standardowe środki antydepresyjne stosowane w kuracji łagodnego i średniego stopnia depresji.

Preparatów z dziurawca nie wolno jednak stosować podczas terapii skojarzonej z interferonem i niektórymi chemioterapeutykami przeciwnowotworowymi, a także z indynawirem używanym w leczeniu zakażeń wirusem HIV, antykoagulantami, takimi jak: warfaryna, cyklosporyna, a także z niektórymi doustnymi preparatami antykoncepcyjnymi.

Należy też uważać na stosownie preparatów z dziurawca z innymi lekami. W związku z tym osoby przyjmujące jakiekolwiek farmaceutyki powinny przed spożycie dziurawca skonsultować się z lekarzem.
Dziurawiec na bielactwo

Wyciągi z dziurawca stosuje się również w leczeniu bielactwa, czyli zaniku pigmentu skóry. Preparaty podaje się doustnie, a jednocześnie smaruje miejsca dotknięte chorobom sokiem lub olejem dziurawcowym i naświetla promieniami nadfioletowymi.
Dziurawiec na odmrożenia i nie tylko

Natomiast dziurawiec stosowany zewnętrznie ułatwia gojenie ran, oparzeń, odmrożeń, działa ściągająco i antyseptycznie na błony śluzowe i uszkodzone miejsca skóry. Lekki odwar z dziurawca (1/2 łyżki ziela na 1 szklankę wody) można stosować do przemywania skóry z trądzikiem, ropniami i wrzodami. Warto wiedzieć, że olejek eteryczny z ziela dziurawca wchodzi niekiedy w skład kremów i emulsji regenerujących skórę. Ponadto używa się go do płukania w zapaleniu dziąseł, jamy ustnej i gardła.

Dziurawiec jest rośliną wieloletnią, dorastającą do 30-70 cm wysokości, o sztywnej łodydze rozgałęziającej się w górnej części. Na drobnych liściach widoczne są - gdy spojrzymy pod światło - niewielkie dziurki. Są to zbiorniczki zawierające olejek lotny (stąd pochodzi nazwa rośliny). Dziurawiec kwitnie od czerwca do września - kwiaty są żółte, pięciopłatkowe, zebrane na szczytach pędów w nibybaldachy. Surowcem zielarskim jest ziele dziurawca zbierane w okresie kwitnienia i wysuszone w zacienionym i przewiewnym miejscu (rozłożone cienką warstwą albo powiązane w nieduże pęczki i zawieszone). Przy zbiorze ziela dziurawca ścina się szczyty kwitnących pędów pozostawiając około l/3 części rośliny nad ziemią. Nie należy zbierać roślin przekwitniętych.

Bibliografia:

Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987

Cybula M., Wszelaki M., Wszelaki N., Dziurawiec, roślina nie(d)oceniona?, "Postępy Fitoterapii" 2005, nr 1-2

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: DZIURAWIEC

Co do mnie to z dziurawca robię dobre, lecznicze wino działające przeciwdepresyjnie, odstresowujące, pomaga na żołądek. Jeszcze lepiej działają nalewki, najlepiej ja robić na alk. 70%.

Dziurawiec również suszę w kuchence elektrycznej, wystarczy 15 minut, 30-35 stopni i termoobieg..Suszony działa podobnie jak krople żołądkowe, poza tym przyjemny w smaku.

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: DZIURAWIEC

Aromatyczne zioło, stosowane jako lekarstwo dla systemu nerwowego, relaksujące, niwelujące napięcie i niepokój. Posiada również właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe,, oczyszcza klatkę piersiową z flegmy.

Patent dla Ciebie: pij napar z dziurawca, gdy brak Ci chęci do czegokolwiek i miewasz wahania nastroju. Nie zaszkodzi również popijać go w trakcie PMS oraz jesienią, dla podniesienia nastroju.

https://naturalnieniebanalnie.pl/tradyc … y-zdrowie/

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: DZIURAWIEC

Olej z kwiatów dziurawca – Oleum Hyperici (Johanniskrautöl) i ziele dziurawca – Herba Hyperici w fitoterapii

Jeżeli świeże kwiaty dziurawca (Flos Hyperici) zwilżymy spirytusem, a następnie zalejemy ciepłym olejem słonecznikowym, lnianym, migdałowym, ostropestowym, sojowym, ryżowym lub kukurydzianym – uzyskamy po kilku tygodniach maceracji bardzo cenny wyciąg olejowy, bogaty w hiperycynę, pseudohiperycynę i hiperforynę. Polecam proporcje 1:1 (olej do świeżego surowca). Surowiec warto rozdrobnić. Wyciąg można przecedzić po około 3-4 tygodniach.

Olej dziurawcowy działa przeciwzapalnie na skórę, antyseptycznie i gojąco. Przyśpiesza gojenie ran. Niestety zwiększa też wrażliwość na promienie słoneczne, dlatego trzeba zachować odpowiednią ostrożność. Podany doustnie wybitnie wzmaga wydzielanie żółci. Pobudza przemianę materii, znosi stany znużenia i depresji. Poprawia wydajność intelektualną. Można go zażywać równocześnie z miłorzębem, yerba mate, kwasem glutaminowym, surowcami koffeinowymi i arniką.  Łagodzi objawy trądziku. Jest wskazany przy zmęczeniu w przebiegu chorób zakaźnych i w okresie rekonwalescencji. Olej dziurawcowy można zażywać po 1-2 łyżeczki dziennie. Efekty zażywania są widoczne po około 2-3 tygodniach.

Olej dziurawcowy obniża dodatkowo poziom cholesterolu i cukru we krwi.

W leczeniu chorób skóry (odleżyny, liszaje, łuszczyca, oparzenia, owrzodzenia) można go mieszać z tranem, olejem rokitnikowym, wyciągiem olejowym z żywokostu lub pokrzywy.

oleum_hyperici [Rozdzielczość Pulpitu]
Oleum hyperici na oleju konopnym i lnianym 1:1 (surowiec do oleju 1:1, maceracja przez 3 miesiące; surowiec zanurzony w spirytusie przed zalaniem olejem; na powierzchnię zalanego olejem surowca również radzę nalać troszkę spirytusu, aby nie powstała pleśń!, po czym zakręcić).

Surowiec można pozyskiwać z różnych gatunków dziurawca. W handlu jest ziele z dziurawca zwyczajnego (ang. Saint Johns Wort) – Hypericum perforatum Linne = Hypericum officinarum Crantz (=Hypericum vulgare Lamarck), z rodziny Clusiaceae = Hypericaceae = Guttiferae.

Ziele dziurawca – Herba Hyperici (Johanniskraut) niegdyś popularne jako środek żółciopędny i przeciwbiegunkowy, przywracający równowagę w przewodzie pokarmowym. Obecnie zalecany również w fitoterapii chorób układu nerwowego. Wyciągi alkoholowe i ekstrakty suche z dziurawca zawierające hiperycynę, ksantony i floroglucyny działają przeciwdepresyjnie i uspokajająco. Poprawiają samopoczucie, wzmacniają, uodparniają na stres, działają adaptogennie. Uprawniają procesy uczenia się i zapamiętywania oraz odtwarzania informacji. Przywracają chęć do życia. Dodatkowo poprawiają trawienie i pobudzają przemianę materii. Działanie jest odczuwalne po dłuższym i regularnym zażywaniu preparatów dziurawca. Hiperycyna jest inhibitorem monoaminooksydazy (MAO). Dziurawiec działa przeciwdepresyjnie również poprzez hamowanie wchłaniania zwrotnego dopaminy, serotoniny, kwasu gamma-aminomasłowego GABA, glutaminianu i noradrenaliny. Niewątpliwie podnosząc stężenie tych mediatorów dziurawiec wyzwala zadowolenie, radość i euforię. Wyciągi olejowe i wodno-alkoholowe stosowane są w leczeniu trudno gojących się ran. Hiperforyna działa antybakteryjnie. Naftodiantrony dziurawca mają właściwości przeciwwirusowe. Karotenoidy, chlorofil i pochodne floroglucyny pobudzają ziarninowanie. Obecnie mamy w handlu coraz więcej nowoczesnych form (kapsułki, drażetki) zawierających standaryzowane wyciągi z dziurawca. Surowiec zawiera naftodiantrony 0,05-0,3% (hiperycyna, pseudohiperycyna, hiperforyna, adhiperforyna); flawonoidy 3-4% (hiperozyd, kwercytryna, izokwercytryna, rutyna, kaempferol, kwercetyna); garbniki (7-16%), leukocyjanidyny), kwas nikotynowy, witaminę C, karoteny, cholinę, fitosterole (beta-sitosterol), flobafeny, pektyny. Zawartość olejku eterycznego waha się w granicach 0,05-0,9%. Właściwości ściągające, przeciwnieżytowe nadają garbniki, których może być w zielu nawet 16%. Dawka 2-4 g ziela dostarcza ustrojowi 0,2-1 mg hiperycyny.

Zgodnie z monografią WHO (volume 2, Geneva 2002 r.) ziele dziurawca nie powinno zawierać więcej niż 7% popiołu ogólnego. Strata masy po suszeniu nie większa niż 10%. Hiperycyn nie mniej niż 0,08% (w przeliczeniu na hiperycynę).

Udowodniono działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie, przeciwhistaminowe, antydepresyjne, antybakteryjne (w stosunku do Escherichia coli, Proteus vulgaris, Streptococcus mutans, Streptococcus sanguis, Staphylococcus oxford i Staphylococcus aureus ), antywirusowe (w stosunku do influenza
virus A2, herpes simplex virus 2, poliovirus II i vaccinia virus, murine leukaemia virus, hepatitis B virus, murine cytomegalovirus, human cytomegalovirus parainfluenza 3 virus, Sindbis virus, vaccinia virus, vesicular stomatitis virus i equine infectious anaemia virus).  Hypericin i pseudohypericin  są inhibitorami dla herpes simplex virus typu 1 oraz 2, HIV-1. Hiperycyna jest inhibitorem aktywności odwrotnej transkryptazy wirusa HIV. Hiperycyna jest inhibitorem kinazy białkowej C (tyrozynazy) i daje efekt antyneoplastyczny. Potwierdzono naukowo działanie gojące rany.

Dziurawca nie należy zażywać równocześnie z glikozydami naparstnicy, teofiliną, warfarinem i cyklosporynami. Dziurawiec obniża ich aktywność.

Zgodnie z Farmakopeą Polską VI, ziele dziurawca powinno być zbierane w początkach kwitnienia i wysuszone w cieniu, w przewiewie. Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 1,8% flawonoidów w przeliczeniu na hiperozyd C21H20O12 o m.cz. 464,39. Strata masy po suszeniu nie większa niż 12%. Popiołu nie więcej niż 7%. Dopuszcza się ziele gatunku Hypericum maculatum Cr. Zanieczyszczeń mineralnych nie więcej niż 0,5%. Zanieczyszczeń organicznych nie więcej niż 1%. Surowiec nie może zawierać łodyg grubszych niż 3 mm. Pędów z zawiązanymi owocami nie więcej niż 3%. Działanie i zastosowanie: w schorzeniach przewodu pokarmowego, psychotonizujące; zewnętrznie – przyspiesza gojenie. Dawki zwykle stosowane: doustne jednorazowe w odwarach 2-4, dobowe 2-4 g; doustnie w nalewkach i preparatach 2-4 g. Zewnętrznie – odwar do okładów i przemywań 5-10%.

Johanniskraut jest objęty przez Pharmacopoea Helvetica VIII; Ausgabe 1997.

Farmakopee Brytyjskie 1867 r, 1932 r, 1963 r i 2009 r. nie obejmują dziurawca.
Pharmacopoeia Regni Poloniae (Farmakopea Polska I) z 1817 r. nie obejmuje ziela dziurawca.
Pharmacopoea Borussica (Farm. Pruska) z 1813 r. opisuje Johanniskraut – Herba Hyperici.
Pharmacopoea Borrusica VII (Farm. Pruska) z 1862 r. – nie obejmuje Herba Hyperici.
Pharmacopoea Svecica (Farm. Szwedzka) z 1826 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Hispanica (Farm. Hiszpańska) z 1826 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Danica (Farm. Duńska) z 1826 r. – jest opisane ziele dziurawca – Hypericon z Hypericum perforatum Linne.
Herba Austriaca VII (Farm. Austriacka) z 1889 – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoeia Collegii Regi Medicorum Edinburgensis (Farm. Szkocka) z 1803 r. – nie obejmuje Herba Hyperici.
Pharmacopoeia Collegii Regalis Medicorum Londinensis (Farm. Londyńska) z 1824 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Helvetica (Farm. Szwajcarska) z 1898 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Helvetica z 1907 r. – brak Herba Hyperici.
Pharmacopoea Parisiensis (Farm. Paryska) z 1758
r. – obejmuje dziurawiec.
Pharmacopoea Germanica z 1890 r. – brak dziurawca.

Dr Oesterlen (1861 r.) wymienia Flores (kwiaty) i Summitates (kwitnące pędy) Hyperici jako lek w pobliżu ziela szanty Herba Marrubii.

Hypericum_calycinum [Rozdzielczość Pulpitu]
Hypericum calycium L., lipiec 2009, Luzern (Szwajcaria). Jest to gatunek o dużych liściach i kwiatach, również leczniczy, często uprawiany w Szwajcarii jako roślina ozdobna.

Komisja E opisała ziele dziurawca Hyperici Herba w monografii nr 228 z 5 XII 1984 r. Komisja E oceniła pozytywnie zakres stosowania i działanie dziurawca. Przetwory z dziurawca można stosować w zaburzeniach psychowegetatywnych, nastrojach depresyjnych, w lęku i niepokoju nerwowym. Olejowe przetwory dziurawca w zaburzeniach trawiennych. Zewnętrznie: olejowe przetwory dziurawca w leczeniu i uzupełniającej terapii ostrych i tępych zranień, w bólach mięśniowych i oparzeniach I stopnia.
Podczas brania przetworów z dziurawca możliwe uczulenie na światło, zwłaszcza u osób o jasnej karnacji skóry.
Średnia dawka dobowa do stosowania wewnętrznego 2-4g surowca lub 0,2-1 mg sumy hiperycyn w innych formach leku. Sposób użycia: cięty i sproszkowany surowiec, płynne i stałe przetwory doustne. Płynne i półstałe przetwory do użytku zewnętrznego. przetwory olejowe do użytku zewnętrznego i wewnętrznego.

W fitoterapii XIX wieku dziurawiec uważano za środek ściągający, pobudzający i pędzący mocz. Z liści i kwiatów lub wierzchołków pędów sporządzano herbatkę (30 g/1 wody) polecana w leczeniu chorób wątroby, nieżytów żołądka, białych upławów, bolesnych miesiączek, niestrawności, bólów głowy pochodzących “od zaflegmienia wewnętrznego”. Dziurawiec zalecano mieszać z krwawnikiem.

Napar z dziurawca – Infusum Hyperici może przy przyrządzany ze świeżego lub suchego rozdrobnionego surowca; zaleca się 2, a nawet 3 łyżki surowca na 200 ml wrzącej wody (20 g/200 ml); pić małymi porcjami. Tinctura Hyperici 3 razy dziennie po 30 kropli. Ja stosuję dawkę 3-5 ml (Tinctura Hyperici 1:3) 1-2 razy dziennie, lub jeśli potrzeba częściej – mniejsze ilości. Bardzo wartościowy jest intrakt dziurawcowy (Intractum Hyperici), sporządzany przez zalanie świeżego surowca wrzącym alkoholem 40-70% lub winem. Wino i nalewkę dziurawcową, przygotowane z 1 cz. surowca na 10 cz. rozpuszczalnika można pić po kieliszeczku codziennie na poprawę samopoczucia i polepszenia trawienia. Sok z dziurawca i nalewka dziurawcowa są dostępne w sklepach zielarskich.

Olej dziurawcowy jest sprzedawany za granicą (Szwajcaria, Niemcy, Austria) w butelkach i kapsułkach.
Oleum Hyperici według Muszyńskiego: 1 cz. świeżych kwiatów i pączków dziurawca zalać 1 cz. spirytusu i 5 cz. oliwy, po czym macerować na łaźni wodnej do całkowitego odparowania wody i spirytusu, następnie przecedzić przez gazę. Ze swojej strony proponuję użyć do tego układ garnek w garnku, możliwie szerokie, aby parowanie było ułatwione. Zachować ostrożność, mały ogień, aby opary alkoholu nie uległy zapłonowi!

Wyciągi z dziurawca mogą pobudzać procesy tworzenia erytrocytów. Pobudzają przemianę materii, wzmagają produkcję witaminy D w skórze. Pobudzają wydzielanie żółci, poprawiają trawienie. Skuteczne są w leczeniu nieżytów przewodu pokarmowego, niedomogów wątroby, zastojów żółci, w profilaktyce kamicy żółciowej. Dr Roeske poleca dziurawiec jako wszechstronne metabolicum, w szczególności jako stomachicum (środek żołądkowy), cholagogum, diureticum, nervinum, dysmenorrhoe (przy bólach miesiączkowych), amenorrhoe (przy braku miesiączki), arthritis, rheumatismus, dermatoplasticum (jako środek przyspiesający granulację).

https://rozanski.li/1012/olej-z-kwiatw- … toterapii/