MEDYCYNA NATURALNA - FORUM...........................Rodzaju 1:29 Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was pokarmem!

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

PRZYTULIA CZEPNA

PRZYTULIA CZEPNA

Młode pędy przytulii czepnej są jadalne, a z jej owoców, w których są nasiona, wytwarzane są substytuty kawy. Zioła te nie będą jednak rosły na wszystkich glebach, ze względu na to, że potrzebują one w glebie jednego, bardzo ważnego dla nich pierwiastka, a mianowicie azotu. Także, jeśli gleby są ubogie w azot, przytulia czepna może na nich w ogóle nie występować. Jeśli chodzi natomiast o wymagania dotyczące nasłonecznienia, to doskonale poradzi sobie ona w nasłonecznionych, ale i zacienionych miejscach. Przejdźmy zatem do właściwości leczniczych, które ma w sobie Galium aparine.

W pierwszej kolejności wspomnijmy o tym, że są to idealne zioła na obrzęk limfatyczny i stosowane są przy wielu schorzeniach całego układu krwionośnego. Oczyszczają one układ chłonny i krew, a także poprawiają krążenie krwi, przez co przeciwdziałają z zakrzepicą, która jest bardzo groźna dla naszego organizmu. Warto wspomnieć też o tym, że jeśli mamy problem z zakrzepowym zapaleniem żył i żylakami, wtedy roślina ta może nam w bardzo dużym stopniu pomóc. Poza takim działaniem przytulia jest pomocna przy leczeniu stanów zapalnych układu moczowego, prostaty, miażdżycy oraz leczeniu hemoroidów. Pomocna jest też przy gojeniu się trudnych skaleczeń, ran, a nawet egzemach. Ma ona działanie rozkurczowe i antyseptyczne.

Przytulia reguluje gospodarkę wodną organizmu, przez co zmniejsza obrzęki i ilość cellulitu, który wywołany jest zatrzymywaniem się wody w organizmie. Ponadto pomaga ona w zwalczaniu zbyt wysokiej potliwości oraz kłopotami z łupieżem. Bardzo ważne jest też to, że często bywa używana jako środek pomocniczy przy chorobach nowotworowych.

https://fajnyogrod.pl/porady/przytulia- … ze-porady/

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: PRZYTULIA CZEPNA

Herba Galii veri – ziele przytulii pospolitej
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae. Rośnie na łąkach, polanach, pastwiskach, zboczach, przy zaroślach. Kwiaty pachną miodem. Ziele powinno być zbierane od lipca do września, może zawierać owoce (rozłupki). Suszyć w przewiewnym miejscu, nie podgrzewać. Surowiec wrażliwy na światło, bowiem zawiera irydoidy. W starych systemach należała do rodziny Stellatae – gwiazdkowatych.

W zielu – Herba Galii lutei (veri) zawarte są sole mineralne (potas, krzem). Zawiera żółty barwnik, garbniki, kwasy fenolowe (kwas chlorogenowy, kwas galusowy), flawonoidy (rutyna) i irydoidy (w tym w formie glikozydów; monotropeina, asperulozyd), kumaryny, olejek eteryczny, enzymy ścinające białka mleka (dawniej przy produkcji serów używano sok z przytulii żółtej).

Działanie surowca jest pewne. Wywiera wpływ moczopędny i przeciwobrzękowy. Posiada właściwości przeciwzapalne i przeciwwysiękowe. Wzmacnia ścianki naczyń krwionośnych.

Przytulia żółta w medycynie ludowej stosowana w leczeniu obrzęków i stanów zapalnych układu moczowego, nadto zaburzeń nerwowych, chorób skórnych, nieżytów żołądka i jelit. Z ziela sporządzano alkoholowy wyciąg i napar. Ponadto wyciąg na winie również wydaje sie wartościowy. Przytulię używam do mieszanek moczopędnych i czyszczących krew. W XIX wieku w wielu publikacjach herbata z ziela przytulii zalecana była przeciwko puchlinie wodnej. Pomocna był również przy padaczce. Także sok z rośliny dodany do gorącej wody i pity działa moczopędnie. Sok i mocny napar wciągano do nosa przy krwawieniach z nosa. Naparem przemywano rany.

Nalewka i napar z przytulii żółtej wykazuje działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie.

Napar jest bezpieczny. Można pić (1 łyżka surowca rozdrobnionego na szklankę) nawet kilka szklanek naparu dziennie. Nalewka na świeżym lub suchym zielu 1:3 lub 1:5, przy użyciu alkoholu 30-40% lub wina wytrawnego – mały kieliszeczek dziennie jako środek odtruwający i moczopędny.

Odwar z rośliny (gotować ziele przynajmniej 10 minut) dobry do przemywania ran i wyprysków, cery tłustej i ze zmianami ropnymi, ponadto zasobny w krzemionkę i związki fenolowe – doustnie przy zapaleniu gardła, biegunce.

Macerat ze świeżej rośliny na wodzie zdrojowej chłodnej (aby nie zniszczyć białek), sporządzać przez zalanie przemielonego świeżego ziela i pozostawienie na 6 godzin. Pić po 100 ml przy dyspepsji i niedoczynności enzymatycznej trzustki oraz żołądka. Ponadto przy słabym trawieniu białek i stosowaniu odżywek białkowych dla sportowców. Przytulia pomoże w trawieniu i przyswajaniu białka oraz zwiększy tolerancje przewodu pokarmowego na koncentraty białkowe w odżywkach.

https://rozanski.li/751/herba-galii-ver … ospolitej/

Zibi

Administrator

Dołączył: 2018-05-04

Liczba postów: 1,233

Odp: PRZYTULIA CZEPNA

Opis.

W ziołolecznictwie wykorzystuje się różne gatunki przytulii, a mianowicie:

1. Przytulia czepna - Galium aparine - roślina wieloletnia ( w ostre zimy wymarza) dorastająca do 150 cm dł.; łodyga czterokanciasta, rozgałęziona, leżąca lub wspinająca się, zadzierzysta (cała roślina czepia się ubrania, a nawet skóry); liście podłużnie lancetowate (klinowato-lancetowate) zakończone kolcem; ulistnienie okółkowe; kwiaty drobne, białe lub zielonkawe; owoc - rozłupnia pokryta czepnymi haczykami. Kwitnie od czerwca do października. Roślina pospolita; występuje często masowo; rośnie nad rzekami, w lasach, na zaniedbanych grządkach, w sadach, w zaroślach, na polanach; lubi gleby wilgotne, azotowe i przepuszczalne.

2. Przytulia właściwa - Galium verum - bylina dorastająca do 1 m dł.; łodygi i liście pokryte czepiającymi się haczykami; liście wąskie; ulistnienie okółkowe; kwiaty drobne, żółte. Kwitnie od lipca do września. Roślina pospolita; rośnie na łąkach, w lasach, w zaroślach, nad wodami, na przydrożach, na miedzach.

3. Przytulia wonna - Galium odoratum - bylina pachnąca kumaryną; łodyga gładka, w węzłach owłosiona, 4-kanciasta; liście cienkie, ciemnozielone, jajowate lub lancetowate; kwiaty w szczytowym podbaldachu; korona 4-krotna; pręcików 4; płatki korony białe, czerwonawe lub różowawe; owoc - 2-dzielna rozłupnia. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie w lasach, w zaroślach, w borach; lubi gleby kwaśne, luźne,  żyzne.

Uwaga! Przytulia wonna znana jest także pod nazwą - marzanka wonna lub Asperula odorata (aspero - chropowate, ostre; asperitas, asperitatis = szorstki).

4. Przytulia wyprostowana - Galium erectum (erectum = prosty, wyniosły) - bylina do 1 m wys.; łodyga sztywna, wzniesiona; liście wąskie, zakończone kolcem, z wierzchu połyskujące; ulistnienie okółkowe; kwiaty białe, 4-płatkowe; pręcików 4. Prawie identyczna jest przytulia łąkowa, to jest pospolita - Galium mollugo (mollis, mollio, molliculus = miękki, delikatny), także lecznicza.

Surowiec.

Surowcem jest ziele przytulii - Herba Galii, które zbiera się od maja do sierpnia i suszy w temp. 20-40o C.

Uwaga! Czernienie ziela przytulii podczas suszenia jest zjawiskiem normalnym. Spowodowane to jest hydrolizą kwasową irydoidów zawartych w surowcach w wyniku czego powstają związki pochodne, prostsze w budowie i o ciemnym zabarwieniu.

Skład chemiczny.

Przytulie zawierają glikozyd - asperulozyd, kw. cytrynowy, kw. galusowy i askorbinowy, saponiny, alkaloidy, dużo krzemio­nki, olejek eteryczny, sole (dużo jodu), kumaryny, gorycze, pochodne antracenu, flawonoidy, kerotenoidy, fermenty.

Działanie.

Przytulie działają głównie rozkurczowo, antyseptycznie, żółciopędnie, pobudzająco na przemianę materii, odtruwająco, silnie moczopędnie, przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie, przeciwkamiczo, ściągająco i przeciwmiażdżycowo.

Wskazania:

wypryski, wrzody, pryszcze, nadmierna potliwość, rany, oparzenia, trądziki, łojotok, łuszczyca, obrzęki, skąpomocz, kamica moczowa, krwiomocz, zastoje żółci, kamica żółciowa, zaburzenia trawienne, nieżyt jelit i żołądka, choroba wrzodowa, zmniejszona krzepliwość krwi, schorzenia wątroby i dziąseł, hemoroidy, miażdżyca, wiek podeszły, kuracja odmładzająca, biegunka, niestrawność, dna, reumatyzm, zatrucia, choroby zakaźne.

Przytulia jest pewna w działaniu. Zauważyłem, że działa regulująco na krwawienia miesiączkowe i hamuje upławy (nasiadówki i napar stosowany doustnie jednocześnie). Przytulie warto łączyć z innymi ziołami krzemionkowymi, np. ze skrzypem, przetacznikiem, rdestami, perzem, kozieradką.

Napar: 2 łyżki przytulii zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 4 razy dz. po 100 ml lub 2 razy dz. po 200 ml. Niemowlęta ważące 3-4 kg - 4-5 ml, 5-6 kg - 7-3 ml, 7-8 kg -10-11 ml, 3-4 razy dz., dzieci ważące 9-10 kg - 12,14 ml, 15-20 kg -21-28 ml, 25-30 kg - 35-43 ml, 35-40 kg - 50-57 ml, 4 razy dz.

Odwar: 2 łyżki ziela zalać 2 szkl wody; gotować 8 minut; odstawić na 5 minut; przecedzić. Pić jak napar.

Pulvis Galii: suche ziele zmielić na pył. Zażywać 3 razy dz. po 1 płaskiej łyżeczce do herbaty; dobrze popić.

Mel Galii: na każdą łyżeczkę proszku przytuliowego dać 1 łyżkę miodu i pół łyżeczki gliceryny lub wódki; wywieszać. Zażywać 3 razy dz. po 1 łyżce.

Pulvis Galii jest doskonałą zasypką na wszelkiego rodzaju rany, mokre wysypki, nadżerki, owrzodzenia, oparzenia i potówki. Można go zmieszać z zasypką Alantan, Dermatol lub Linomag (proporcja 1:1).

Macerat: 4 łyżki świeżego i zmielonego ziela zalać 1 szkl. wody o temp. pokojowej; macerować pod przykryciem 8 godzin; przecedzić. Pić jak napar. Można osłodzić miodem lub sokiem owocowym.

Succus Galii: świeże ziele zmielić przez maszynkę do mięsa. Na każdą 1 szkl. masy roślinnej dać pół szkl. przegotowanej wody; wytrawiać pod przykryciem 8 godzin; wyciąg odcedzić od masy, nie należy jej jednak wyrzucać bo zawiera jeszcze znaczne ilości soku. Aby go wydobyć należy masę roślinną przepuścić przez sokowirówkę. Oba wyciągi połączyć. Pić 4 razy dz. po 50 ml. Na zimę zakonserwować poprzez zalanie miodem (100 ml soku na 200 ml miodu), winem (100 ml soku na 200 ml wina), wódką (100 ml soku na 100 ml wódki) lub zasypanie cukrem (100 ml soku na 200 ml cukru).

Nalewka przytuliowa - Tinctura Galii: pół szkl. ziela zalać 400 ml wódki lub spirytusu; macerować 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 3-5 ml. Stosować do przemywania schorzałych miejsc typu owrzodzeń, ran, odparzeń i na tle łojotoku oraz nadmiernej potliwości. Podobnie przyrządza się intrakt i alkoholaturę zimną na świeżym zielu.

Rp. Nalewka przytuliowa - 10 ml
Nalewka szałwlowa - 10 ml
Azulan - 5 ml
Nalewka arnikowa - 10 ml
Spirytus salicylowy - 20 ml
Wymieszać. Stosować do przemywania skóry z pryszczami, łojotokiem, ropniami, owrzodzeniami i cery trądzikowej. Dobrze usuwa wągry i oczyszcza pory; działa przeciwzapalnie, osuszająco, silnie odkażająco i złuszczająco.

Rp. Ziele przytulii - 1 łyżka
Ziele nawłoci - 1 łyżka
Owoc jałowca - 1 łyżka
Liść brzozy - 1 łyżka
Liść borówki lub mącznicy - 1 łyżka
Ziele połonicznika - 1 łyżka
Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 4 razy dz. po 100 ml lub 2 razy dz. po 200 ml.

Wskazania: skąpomocz, ropomocz, kamica moczowa, obrzęki, dna, reumatyzm, choroby skórne, zatrucia, zaburzenia przemiany materii, choroby zakaźne.

http://www.gramzdrowia.pl/dr-henryk-roz … iceae.html